Το άγαλμα και η βάση του βρέθηκαν το 1980 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη σε παλαιά δοκιμαστική τομή, ενώ τα πόδια εντοπίστηκαν λίγες ημέρες αργότερα στον κοντινό αποθέτη ΝΜΑ 1.

Το άγαλμα παριστάνει αιγυπτιακή θεότητα, όπως δείχνει η βάση με τον ξαπλωμένο κροκόδειλο, το ιερό ζώο των Αιγυπτίων, στη ράχη του οποίου πατά. Η μορφή φορά μακρύ ένδυμα που αγκαλιάζει το σώμα και από πάνω θώρακα με φολίδες και κυκλικό κόσμημα στο κέντρο. Στα χέρια κρατά κλαδιά φοίνικα, ενώ στο κάτω μέρος του κορμού τυλίγεται φίδι, το κεφάλι του οποίου έχει χαθεί. Το κεφάλι της μορφής προβάλει πάνω σε ηλιακό δίσκο με δώδεκα ακτίνες. Φορά στεφάνι με καρπούς και φύλλα κισσού, στάχυα στην κορυφή και τσαμπιά σταφυλιών στα πλάγια. Τα πόδια, καμωμένα από διαφορετικό μάρμαρο, ίσως αποτέλεσαν μεταγενέστερη προσθήκη, όταν τα αυθεντικά καταστράφηκαν.

Το γλυπτό είναι μοναδικό ως προς την εικονογραφία του και η αναγνώριση της θεότητας που αναπαριστά δεν είναι προφανής. Ωστόσο, η ανάλυση σειράς προσδιοριστικών συμβόλων και θρησκειολογικών στοιχείων, καθώς και οι παραλληλισμοί με έργα με τα οποία παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά, οδηγούν στην ταύτισή του με τον Όσιρη-Διόνυσο Χρονοκράτορα. Η άκαμπτη στάση του σώματος, το ένδυμα που σφίγγει το κορμί σαν νεκρικό σάβανο, ο κροκόδειλος που συμβολίζει τον Νείλο, ο ηλιακός δίσκος, τα στάχυα και τα κλαδιά φοίνικα είναι στοιχεία του Όσιρη. Τα σταφύλια και ο κισσός είναι χαρακτηριστικά σύμβολα του Διόνυσου, ενώ το φίδι συμβολίζει τον Αιώνα, την προσωποποίηση του αιώνιου χρόνου.

Το άγαλμα αποτελεί εξαίρετο δείγμα θρησκευτικού συγκρητισμού, που αφομοιώνει στοιχεία διαφορετικών θεοτήτων. Η αρχική θέση και ο προορισμός του δεν είναι σαφής. Χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση να ήταν στημένο σε κάποιο ιερό, όπως στον ναό της Ίσιδας στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης, η μεγάλη διάδοση της λατρείας των αιγυπτίων θεών κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, αλλά και η μαρτυρημένη λατρεία του Όσιρη στην Αθήνα, καθιστούν εξίσου πιθανή την υπόθεση ότι χρησιμοποιήθηκε σε ιδιωτικές μυστηριακές τελετουργίες από τον ιδιοκτήτη της οικίας Ξ ή του κτηρίου Ζ που τη διαδέχθηκε στα μέσα του 5ου αι. μ.Χ.